تأثیر آموزش مثبت اندیشی بر سخت رویی، تاب آوری و فرسودگی شغلی زنان پرستار

مقدمه: پرستاران به دلیل شرایط سخت شغلی، با عوامل تنیدگی زای متعددی روبه رو می باشد که می تواند بر سلامتی جسمی و روانی و همچنین شرایط شغلی آن ها تأثیر بگذارد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر سخت رویی، تاب آوری و فرسودگی شغلی پرستاران بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش به صورت تصادفی منظم از بین پرستاران زن شاغل به کار در بیمارستان های دولتی شهرستان قوچان انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی (mbi) مسلش و جکسون، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (cd-risc) و پرسشنامه سخت رویی کوباسا انجام گردید. آموزش خوش بینی، به صورت گروهی و طی 8 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) برای گروه آزمایش اجرا گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار spss v.16 تحلیل گردید. یافته ها: نتایج آزمون t نشان داد میزان فرسودگی شغلی در پرستاران براساس تأهل، شرایط کار، سن و رسمی یا قراردادی بودن تفاوت معناداری (001/0>p) دارد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مثبت اندیشی منجر به افزایش معنادار سخت رویی و تاب آوری (001/0>p) و منجر به کاهش معنادار فرسودگی شغلی (001/0>p) در پرستاران شده است و این بدان معنی است که آموزش مثبت اندیشی بر سخت رویی، تاب آوری و فرسودگی شغلی پرستاران تأثیر معناداری داشته است (001/0>p). نتیجه گیری: با توجه به شرایط استرس زای شغل پرستاران، مداخله های روان شناختی با هدف افزایش سخت رویی و تاب آوری می تواند فرسودگی شغلی آن ها را کاهش داده و رضایت شغلی و بهبود کیفیت خدمات حاصل گردد.